Hanoi en Sa Pa

Na een flinke reisdag van Hong Kong via Manilla, 10 uur wachten op het vliegveld en een beetje vertraging, belanden we een paar dagen geleden 's nachts op Hanoi international airport. In de taxi werd meteen duidelijk hoe het rijgedrag van Vietnam in elkaar steekt: recht van de sterkste/van de hardst toeterendste. Dat werd de dagen erna niet anders, alleen dan door brommers ipv auto's. De straat oversteken vergt paardekleppen en doorzettingskracht.

Ons hotel was echt top: lieve mensen, superlocatie (weg van de toeristen, maar toch centraal) en niet onbelangrijk: een gratis upgrade naar de family room met hartjes op ons dekbed, gemaakt van rozenblaadjes vanwege onze honeymoon! We hadden een korte nacht, we waren al vroeg wakker door de geluiden in de steegjes rondom ons hotel, maar gingen toch vroeg ons bed uit. We wilden naar buiten, in het daglicht zien waar we nu eigenlijk waren beland. We ontbijten met baguettes dankzij de Fransen die hier ooit hebben gezeten.

Hanoi is geweldig. De koffie sinds weken weer goed op sterkte, eettentjes te over met allerlei verse hapjes vol met groenten, gebouwen mooi in koloniale stijl en de sfeer heel gemoedelijk. We gaan vaak in de eerste dagen naar een history-museum om een beeld te krijgen van een land. Dit keer gingen we naar het Women's museum om -door de ogen van Vietnamese vrouwen- de gewoontes en gebruiken van Vietnam te leren kennen. Met de paar woordjes Vietnamees die we uit ons hoofd hebben geleerd komen we een eind. Banh is iets met een broodje, Bun is iets met noedels, Ca Fé en Ché betekenen gek genoeg koffie en thee. :-)

Tja, jullie weten hoeveel wij van eten houden en Vietnam is wat dat betreft echt ons land. Alles is vers, licht en vol vitamientjes. We verguizen toeristen die 'snakken naar de KFC'. Barbaren, pak aub het eerste vliegtuig terug naar waar je vandaan komt.

We boekten al snel (treinen zitten altijd vol) een tour naar het noordelijker gelegen Sa Pa, bekend om z'n rijstterrassen in  de bergen. Op woensdag vertrokken we -na een heerlijke middag spa-verwennerij- met de nachttrein. We pasten net in de bedjes en sliepen niet veel, maar we ontwaakten tegen het ochtendgloren met een uitzicht uit de reisboekjes. Rijstvelden, kleine hutjes, ossen... Dit wordt een geweldige trip. Met een afgeladen minibus werden we naar een hotel gebracht, waar we konden douchen en ontbijten voor we onze eerste track gingen doen. Vol goede moed begonnen we met onze lokale gids Gia (klein vrouwtje op slippers die wij in de verste verte niet bijhouden met onze hiking shoes), twee andere reizigers en een stel 'loopvrouwen' aan onze track. We hoopten op een rustige tocht, aangezien we allemaal redelijk gebroken waren van de reis hier naar toe, maar niets is minder waar. De paden op, de lanen in. Of: de stijle en smalle bergpaadjes vol midder op, de valleien met rijstvelden in. Ik moet een paar keer slikken (eerlijk gezegd huilen), maar de geweldige omgeving maakt alles goed. Ik kan in woorden bijna niet uitleggen hoe mooi het is. (Dus kom een keer langs en bekijk de foto's en filmpjes). 's Avonds slapen en eten we bij Gia en haar gezin. We ontmoeten nog twee Nederlandse studenten, met wie we kaarten en rijstwijn drinken. Onze dag kan niet meer stuk. De dag erna zijn we gesloopt. De houten vlonder waarop we sliepen, verergert de spierpijn van de track. We doen het rustiger aan en lopen via een prachtige route naar een ander dorp. Daar liepen we nog even langs een bar, waar we Sander ontmoeten (een Nederlander die we eerder in Manila hadden ontmoet). Hij runt daar voor een maand een bar/travel agency en vertelt ons zijn ervaringen. We vervolgden onze trip en doken een bergrivier in voor de nodige afkoeling. We zijn moe en verbrand, maar meer dan voldaan. Vietnam, we gaan het hier de komende weken heel erg naar ons zin hebben!