Roadtrips (Hué-Hoi An)

We hadden nog heel lang in Hanoi kunnen blijven zitten. Wat een heerlijke stad, wat heerlijk eten en wat veel te doen. Na een geweldige trip naar de Perfume Pagoda (met kabelbaan, voor het eerst in mijn leven zonder te huilen! - het wordt nog wat met m'n hoogtevrees) en na een bizar bezoek aan het Ho Chi Minh mausoleum en museum (ja, we hebben de man opgebaard zien liggen), was het dan echt tijd om verder zuidwaarts te trekken. Na een korte vlucht kwamen we in Hué, centraal Vietnam, aan. Een relaxed plaatsje met mooie bezienswaardigheden. De eerste dag gaan we te voet naar de oude Citadel. Erg indrukwekkend, vooral omdat het mega-complex een kleine honderd jaar geleden nog in gebruik was door de toenmalige keizer. De dag daarna huren we een motorbike (eigenlijk gewoon een snelle scooter) en doen een roadtrip. Via een wederom mooie pagode gaan we op zoek naar de vele keizerlijke tombes die in de buurt van Hué liggen. Nu laat de kaart ons wel vaker in de steek en zijn plaatsaanduidingen schaars, maar ik ben bang dat we deze keer gewoon ordinair verdwaald waren. Het mocht de pret niet drukken: de rit langs de rivier was prachtig (en de weg terug ook :-)).

Na een paar uur hadden we dan eindelijk een tombe te pakken en die was het zoeken waard. Wederom een megacomplex met allerlei gebouwen, beelden en prachtige vijvers. Het was 500 graden, dus de literflessen water vlogen er door heen. Lichtelijk verbrand gingen we terug via een mooie route en deden we bij aankomst in de stad nog een paar ererondjes over een drukke rotonde. Ons maak je de pis niet meer lauw. We snappen inmiddels dat er echt wel een systeem in de verkeerschaos zit en dat toeteren eigenlijk ongeacht de situatie waar je je in begeeft, nuttig is.

Bij aankomst in het Google hotel (die naam mogen ze overigens op het internet niet gebruiken, heel raar) raken we aan de praat met Huy, een Vietnamees die ons aanraadt om (met zijn tourorganisatie) met de motor in plaats van met de trein naar onze volgende bestemming Hoi An af te reizen. Klinkt heel schimmig, maar we nemen z'n kaartje aan en denken er over na. De website (www.huefreedomriders.com) ziet er goed uit en we spreken hem nog eens aan. Hij laat een boekje zien met (handgeschreven) recensies van Nederlanders die drie dagen daarvoor met hem hadden getourd. Laaiend enthousiast. We nemen de gok, doen een aanbetaling en ja hoor: gisterochtend stonden er zowaar twee Honda choppers met gids voor ons klaar. Tai en Njo rijden ons eerst iets boven Hué, waar we een kerk en highschool bekijken die zijn kapotgeschoten door de Amerikanen. (Deze reis zal vanaf nu vaker in het teken staan van de oorlog.) Erg indrukwekkend om de kogelgaten te zien en de aantallen doden te horen. Daarna rijden we door naar de
voormalige DMZ (bewaakte grensovergang) van Noord- en Zuid-Vietnam. Daar lopen we in het tunnelstelsel waarmee de Noord-Vietnamezen de Vietcong konden bevoorraden. Kapot van de hitte stoppen we even later aan de kust voor een plons in de zee. Heerlijk! 's Middags rijden we weer wat zuidelijker richting Ke Sanh, waar we tegen vieren aankomen. Na een lekker diner, een paar biertjes en de tweede helft van Manchester United-Swansea vallen we doodmoe in slaap.

's Ochtends vertrekken we op tijd voor een rit de binnenlanden in. Maar niet voordat we een ander museum bezoeken en door loopgraven lopen. Nu alleen van de andere partij, het was een Amerikaanse basis. Heel bizar, ik ken dat natuurlijk alleen uit de film. Ook heel bizar, omdat de musea hier op z'n zachts gezegd nogal gekleurd zijn over de Vietnamoorlog ("Zie hier de Amerikanen die zelfs bang zijn voor hun eigen schaduw", onderschrift van een foto van slapende Amerikanen en "De Amerikanen duiken weg voor de angstaanjagende aanvallen van onze mannen", onderschrift bij een foto van een Amerikaan die een boekje ligt te lezen in z'n bunker).

Dan rijden we diep de binnenlanden in en naderen zelfs de grens met Laos. Helaas kunnen we niet oversteken, dat is een beetje een gedoe tussen Vietnam en Laos. Na de lunch maken we een spectaculaire tocht door de bergen. Wederom niet te beschrijven, dus kom een keer foto's en filmpjes kijken. Dan mogen we weer even afkoelen, dit keer in een kleine waterval. Erg relaxed, want hoewel we hoger zitten en het koeler is, blijft Vietnam in deze tijd bloedheet. Onze gids maant ons na een kort badje aan om snel weer op te stappen en iets later blijkt waarom: de donkere wolken pakken zich samen in de bergen en op een motor is dat niet zo relaxed. We trekken snel regenkleding aan en vervolgen onze rit. Ondanks een paar dikke druppels zijn we net op tijd bij ons hotel en begint het te hozen. En als het toch hoost en je in the middle of nowhere zit: waarom dan niet even een blogje schrijven?