El Nido - Coron
Door: Maike
Blijf op de hoogte en volg Maike & Erik
20 Juli 2014 | Filipijnen, Coron, Palawan Province
Ja, we wisten dat het regenseizoen was. En dat het typhoonseizoen samen viel met onze boottrip van 5 dagen van El Nido naar Coron. Zelfs toen we bevestigden, vroeg Tao ons of we het zeker wisten. Er was een typhoon op komst en dat brengt risico's met zich mee. We'll take our chances was ons antwoord, wetende dat de typhoon zelf al was afgebogen naar het noorden.
Na twee fantastische dagen varen (idyllische eilanden, zelf je maaltijd bij elkaar vissen, geweldig snorkelen, heerlijk eten, hele leuke mensen en een fantastische crew) sloeg het weer echt om. Zo mooi als het was -met een strakblauwe lucht, groenblauw water, massages op het strand- zo lelijk werd het de tweede nacht. We sliepen op een afgelegen eiland, hadden 's avonds nog genoten van een prachtige zonsondergang, kampvuur, rum en liedjes (hoe mooi is het leven?), toen we de hele nacht wakker waren van de wind die ons hutje bijna omver blies. Op de derde dag was de boottocht heftig: hoge golven, bijna iedereen van onze groep zeeziek en een crew die steeds stiller werd. Bij aankomst op ons nieuwe eiland zei de crewleider dat er op dit eiland maar één familie woonde. Met twaalf kinderen, dat dan weer wel. En oh ja, er was een karaokebar. Dat maakte veel goed. Hoewel we ons allemaal een beetje zorgen maakten over het steeds slechter wordende weer, besloten we maar gewoon de karaokebar over te nemen en te zingen alsof het een lieve lust was. De dag erna konden we niet uitvaren. Het weer was te gevaarlijk en achteraf bleek dat de motor kapot was. We maakten er een chilldag van, met de familie van het eiland. Samen koken, spelletjes spelen, de broodnodige slaap inhalen. En... Erik heeft vier kippen geslacht (sorry, Marf) voor het avondeten.
Op de vijfde en laatste dag was de wind gaan liggen en konden we uitvaren. Een paar uur later leek het alsof we in een andere wereld waren beland. Strakblauwe lucht, opeens heel veel boten om ons heen en ja hoor: we konden weer snorkelen. Coron was in zicht: we waren bijna op de plek van bestemming. En toen werden we allemaal een beetje verdrietig. Want hoe bijzonder was deze ervaring wel niet? Een superleuke groep, mensen die elkaar allemaal heel goed lagen, geen geklaag ondanks de uitdagende omstandigheden en heel veel nieuwe indrukken. Absoluut een trip die niet voor iedereen is. En toen wilden we niet naar een hotel. We willen doorvaren, nog meer onbekende eilanden aandoen, nog meer snorkelen, nog meer heerlijk eten, nog meer lachen met elkaar. Dus we plakten er nog een paar dagen aan in Coron. Samen naar een shithotel, waar we zo hoopten op een warme douche, maar het moesten doen met een emmer met koud water en kakkerlakken in de nacht. Dus de dag erna met z'n allen naar een luxe plek, met warm water en een normale wc. Elke dag ging er iemand weg. Morgen vertrekt het laatste stel en blijven wij nog een paar dagen samen. Wat een prachtreis, wat een lieve mensen, het leven is zó mooi... Zeker na het nieuws uit Nederland over het neergeschoten vliegtuig beseffen we ons dat we zoveel geluk hebben om te kunnen reizen en te genieten van elkaar.
Na twee fantastische dagen varen (idyllische eilanden, zelf je maaltijd bij elkaar vissen, geweldig snorkelen, heerlijk eten, hele leuke mensen en een fantastische crew) sloeg het weer echt om. Zo mooi als het was -met een strakblauwe lucht, groenblauw water, massages op het strand- zo lelijk werd het de tweede nacht. We sliepen op een afgelegen eiland, hadden 's avonds nog genoten van een prachtige zonsondergang, kampvuur, rum en liedjes (hoe mooi is het leven?), toen we de hele nacht wakker waren van de wind die ons hutje bijna omver blies. Op de derde dag was de boottocht heftig: hoge golven, bijna iedereen van onze groep zeeziek en een crew die steeds stiller werd. Bij aankomst op ons nieuwe eiland zei de crewleider dat er op dit eiland maar één familie woonde. Met twaalf kinderen, dat dan weer wel. En oh ja, er was een karaokebar. Dat maakte veel goed. Hoewel we ons allemaal een beetje zorgen maakten over het steeds slechter wordende weer, besloten we maar gewoon de karaokebar over te nemen en te zingen alsof het een lieve lust was. De dag erna konden we niet uitvaren. Het weer was te gevaarlijk en achteraf bleek dat de motor kapot was. We maakten er een chilldag van, met de familie van het eiland. Samen koken, spelletjes spelen, de broodnodige slaap inhalen. En... Erik heeft vier kippen geslacht (sorry, Marf) voor het avondeten.
Op de vijfde en laatste dag was de wind gaan liggen en konden we uitvaren. Een paar uur later leek het alsof we in een andere wereld waren beland. Strakblauwe lucht, opeens heel veel boten om ons heen en ja hoor: we konden weer snorkelen. Coron was in zicht: we waren bijna op de plek van bestemming. En toen werden we allemaal een beetje verdrietig. Want hoe bijzonder was deze ervaring wel niet? Een superleuke groep, mensen die elkaar allemaal heel goed lagen, geen geklaag ondanks de uitdagende omstandigheden en heel veel nieuwe indrukken. Absoluut een trip die niet voor iedereen is. En toen wilden we niet naar een hotel. We willen doorvaren, nog meer onbekende eilanden aandoen, nog meer snorkelen, nog meer heerlijk eten, nog meer lachen met elkaar. Dus we plakten er nog een paar dagen aan in Coron. Samen naar een shithotel, waar we zo hoopten op een warme douche, maar het moesten doen met een emmer met koud water en kakkerlakken in de nacht. Dus de dag erna met z'n allen naar een luxe plek, met warm water en een normale wc. Elke dag ging er iemand weg. Morgen vertrekt het laatste stel en blijven wij nog een paar dagen samen. Wat een prachtreis, wat een lieve mensen, het leven is zó mooi... Zeker na het nieuws uit Nederland over het neergeschoten vliegtuig beseffen we ons dat we zoveel geluk hebben om te kunnen reizen en te genieten van elkaar.
-
20 Juli 2014 - 16:36
Marvin:
Ok ok apologies accepted maar blijft toch gruwelijke gedachte, hoewel alles relatief is na t drama in de Oekraïne... take care en geniet verder. New adventures, new friends will turn up.... -
20 Juli 2014 - 22:59
Amber:
Dat klinkt inderdaad heel bijzonder...Blij te horen dat jullie niks mankeerd, zal wel spannend geweest zijn. Geniet ervan lovebirds, het klinkt allemaal jaloersmakend! Kus -
21 Juli 2014 - 11:04
Mama:
Wat je over de reis verteld en hoe mooi het is daar en dat jullie zo genieten.
Maar dan ook beseffen dat er op een ander gebied nu zoveel verdriet is en onzekerheid over
Hoe het nu verder moet met dit verschrikkelijke drama in de Oekraïense. Geniet alsjeblieft van elkaar en met anderen wees heel gelukkig.
En vertel ons wat je beleeft zodat ook wij daar een beetje zijn heel veel liefs van mama -
21 Juli 2014 - 19:52
Jaap:
Highlights blijven noteren, in november gaan we navragen: Erik from Tukkerland with Maike in his handbaggage, have been here?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
